TDCS و کاربرد آن در کودکان و نوجوانان

ذهن در حال رشد کودکان و نوجوانان، با چالش‌های منحصربه‌فردی روبروست. اختلالاتی مانند نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD)، اوتیسم و اختلالات یادگیری می‌توانند تأثیر عمیقی بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و سلامت روان آن‌ها بگذارند. در حالی که روش‌های درمانی سنتی مانند دارودرمانی و رفتاردرمانی همچنان مؤثرند، جامعه علمی به دنبال راهکارهای غیرتهاجمی و ایمن‌تری است. در مرکز ققنوس، ما پتانسیل تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (TDCS) را در کمک به این گروه سنی بررسی می‌کنیم، اما با احتیاط و نظارت کامل.

آیا TDCS برای کودکان ایمن است؟

سؤال اصلی این است که آیا استفاده از TDCS روی یک مغز در حال رشد، ایمن است؟ تحقیقات اولیه نشان می‌دهند که TDCS با شدت و پروتکل‌های مناسب، یک روش ایمن برای استفاده در کودکان و نوجوانان است. با این حال، استفاده از آن باید تنها تحت نظارت یک متخصص مجرب و پس از ارزیابی کامل انجام شود. دلیل این امر، تفاوت‌های ساختاری و عملکردی مغز در حال رشد با مغز بزرگسالان است.

TDCS یک ابزار کمکی برای اختلالات رشد عصبی:

TDCS به عنوان یک ابزار کمکی، می‌تواند در کنار سایر درمان‌ها، اثربخشی آن‌ها را افزایش دهد. برخی از مهم‌ترین کاربردهای آن عبارتند از:

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD): ADHD با کم‌کاری در نواحی قشر پیش‌پیشانی پشتی-جانبی (DLPFC) همراه است که مسئولیت کنترل توجه و عملکردهای اجرایی را بر عهده دارد. با استفاده از الکترود مثبت (آنود) روی این ناحیه، TDCS می‌تواند فعالیت آن را افزایش داده و به بهبود تمرکز، کنترل تکانه و برنامه‌ریزی کمک کند. این رویکرد می‌تواند نیاز به داروهای محرک را کاهش دهد یا اثربخشی آن‌ها را افزایش دهد.

اختلالات طیف اوتیسم :(ASD) کودکان و نوجوانان مبتلا به اوتیسم اغلب در مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی مشکل دارند. تحقیقات اولیه در حال بررسی نقش TDCS در بهبود مهارت‌های اجتماعی، کاهش رفتارهای تکراری و تقویت درک عاطفی در این بیماران هستند.

اختلالات یادگیری و دیسلکسیا: در برخی موارد، اختلالات یادگیری با فعالیت غیرطبیعی در نواحی مغزی مرتبط با خواندن و نوشتن همراه است. TDCS می‌تواند با تعدیل فعالیت در این نواحی، به بهبود مهارت‌های خواندن و نوشتن کمک کند.

اختلالات خلقی و اضطرابی: TDCS می‌تواند به عنوان یک گزینه درمانی غیردارویی یا مکمل برای نوجوانان مبتلا به افسردگی و اضطراب استفاده شود، به ویژه زمانی که داروهای سنتی مؤثر نبوده‌اند یا عوارض جانبی زیادی داشته‌اند.

چرا نظارت تخصصی حیاتی است؟

استفاده از TDCS در کودکان و نوجوانان نیازمند یک رویکرد بسیار محتاطانه است. در مرکز ققنوس، ما بر نکات زیر تأکید داریم:

تشخیص دقیق: قبل از هر چیز، باید تشخیص دقیق و صحیحی از اختلال کودک یا نوجوان وجود داشته باشد.

پروتکل‌های شخصی‌سازی‌شده: پروتکل درمانی باید با توجه به سن، وزن، نوع اختلال و ویژگی‌های فردی کودک طراحی شود.

نظارت مداوم: در طول جلسات، متخصص باید به صورت مداوم وضعیت کودک را زیر نظر داشته باشد و در صورت لزوم، تنظیمات را تغییر دهد.

رضایت آگاهانه: والدین باید به طور کامل در مورد مزایا، خطرات و ماهیت درمان آگاه شوند و رضایت آگاهانه خود را اعلام کنند.

ترکیب با سایر درمان‌ها: TDCS نباید به عنوان تنها راه حل استفاده شود، بلکه باید به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع که شامل رفتاردرمانی و روان‌درمانی است، به کار رود.

نتیجه‌گیری:

TDCS پتانسیل زیادی برای کمک به کودکان و نوجوانان در غلبه بر چالش‌های رشدی دارد. این تکنولوژی یک مسیر جدید و امیدبخش برای درمان‌های غیرتهاجمی و مؤثر است. با این حال، مسئولیت‌پذیری، نظارت دقیق و رعایت اصول اخلاقی، سنگ بنای استفاده ایمن و مؤثر از این تکنولوژی در این گروه سنی حساس است. در مرکز ققنوس، ما متعهد به ارائه بهترین و ایمن‌ترین مراقبت‌ها برای آینده‌سازان نسل بعد هستیم.

به قلم: دکتر الهام اسمعیل‌نژاد، نوروتراپیست  و روانشناس