مرز میان دوستی و والد بودن کجاست؟
مقدمه
در تلاش برای ایجاد رابطه صمیمی با نوجوانان، والدین گاهی به سمت دوستی کامل با فرزند حرکت میکنند. با اینکه صمیمیت ضروری است، فقدان مرزهای والدینی میتواند باعث سردرگمی، کاهش مسئولیتپذیری و مشکلات رفتاری شود. پژوهشهای روانشناسی رشد نشان میدهند که حفظ تعادل میان دوستی و والد بودن، کلید یک رابطه سالم و پایدار است.
⸻
۱. حفظ نقش والدین در تصمیمگیریها
والدین باید مرزهای خود را حفظ کنند و قوانین روشن داشته باشند. نوجوان نیاز دارد بداند که والدین مسئول تصمیمگیریهای مهم هستند و چارچوبهای مشخصی وجود دارد.
۲. دوستی در چارچوب احترام متقابل
صمیمیت با نوجوان باید در کنار احترام به نقش والدین باشد. گفتوگو، همراهی و حمایت عاطفی میتواند صمیمیت ایجاد کند بدون اینکه قدرت والدینی کاهش یابد.
۳. شنیدن فعال
والدین با شنیدن فعال نوجوان و پاسخ دادن با همدلی، احساس ارزشمند بودن و اعتماد را تقویت میکنند. این روش، صمیمیت را افزایش میدهد و به نوجوان نشان میدهد که شنیده میشود.
۴. الگوی رفتاری مناسب
نوجوانان رفتار والدین را الگوبرداری میکنند. حفظ تعادل میان حمایت، قوانین و احترام به دیگران، الگوی مناسبی برای فرزند فراهم میکند.
۵. پذیرش اشتباهات و گفتگو درباره آنها
به جای برخورد سرزنشآمیز، والدین موفق درباره اشتباهات نوجوان گفتوگو میکنند و راهکارهای بهبود را پیشنهاد میدهند. این کار اعتماد و صمیمیت را افزایش میدهد.
⸻
جمعبندی
تعادل میان دوستی و والد بودن باعث ایجاد احترام، اعتماد و ارتباط مؤثر میشود. والدینی که مرزهای سالم خود را حفظ میکنند و همزمان صمیمیت و حمایت عاطفی ارائه میدهند، رابطهای پایدار، سالم و دلنشین با نوجوانان خود برقرار میکنند.
⸻
✍️ دکتر زهره دهقان چناری – روانشناس و متخصص رشد و ارتباط والد–نوجوان
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.