درمان دردهای پنهان: چگونه TDCS به مدیریت دردهای مزمن کمک میکند؟
دردهای مزمن، یکی از بزرگترین چالشهای سلامت در جهان امروز هستند. این دردها که بیش از سه تا شش ماه به طول میانجامند، نه تنها کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش میدهند، بلکه اغلب با افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب همراه هستند. بسیاری از بیماران به دلیل مقاومت به داروهای مسکن یا ترس از عوارض جانبی آنها، در جستجوی روشهای درمانی جایگزین هستند. در مرکز ققنوس، ما از یک رویکرد نوین و غیردارویی به نام تحریک جریان مستقیم فراجمجمهای (TDCS) استفاده میکنیم تا به افراد کمک کنیم کنترل زندگی خود را از دست درد مزمن خارج کنند.
درد مزمن: یک مشکل مغزی، نه فقط یک مشکل جسمی
تصور رایج این است که درد، یک واکنش ساده به آسیب بافتی است. اما در مورد دردهای مزمن، مغز نقشی کلیدی ایفا میکند. درد مزمن میتواند ناشی از یک مشکل درونی در سیستم عصبی مرکزی باشد. در این حالت، شبکههای مغزی مسئول پردازش درد، بیش از حد حساس و فعال میشوند و حتی در نبود یک محرک خارجی، سیگنالهای درد را ارسال میکنند. این فرآیند حساسسازی مرکزی نامیده میشود.
نواحی مختلفی از مغز، از جمله قشر حرکتی اولیه (M1)، قشر حسی پیکری (S1) و قشر پیشپیشانی (PFC)، در پردازش درد نقش دارند. در بیماران مبتلا به دردهای مزمن مانند فیبرومیالژیا، میگرن، دردهای عصبی و دردهای پس از سکته مغزی، فعالیت غیرطبیعی در این نواحی مشاهده میشود.
TDCS هدف قرار دادن مرکز پردازش درد:
TDCSبا تعدیل فعالیت الکتریکی در نواحی مغزی که مسئول پردازش درد هستند، عمل میکند. این روش، فرآیندهای درد را در مغز هدف قرار میدهد و به جای مسدود کردن موقت درد، به مغز کمک میکند تا خود را برای مدیریت بهتر سیگنالهای درد، بازسازی کند.
در پروتکلهای درمانی مربوط به درد مزمن، الکترود مثبت (آنود) معمولاً روی ناحیه قشر حرکتی (M1) یا قشر پیشپیشانی پشتی-جانبی (DLPFC) قرار داده میشود.
تعدیل فعالیت در قشر حرکتی :(M1) تحقیقات نشان دادهاند که تحریک قشر حرکتی میتواند به طور قابل توجهی شدت درد را در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا و دردهای عصبی کاهش دهد. این تحریک، باعث فعال شدن مسیرهای بازدارنده درد در مغز میشود که به عنوان “ضددرد طبیعی” مغز عمل میکنند.
تنظیم خلق و خو و درد: درد مزمن و افسردگی اغلب با هم اتفاق میافتند. TDCS با هدف قرار دادن قشر پیشپیشانی (PFC)، نه تنها به مدیریت درد کمک میکند، بلکه علائم افسردگی و اضطراب ناشی از آن را نیز کاهش میدهد. با بهبود خلق و خو، بیمار توانایی بیشتری برای مدیریت درد خود پیدا میکند.
مزایای کلیدی TDCS در مدیریت درد مزمن:
در مقایسه با روشهای سنتی مانند داروهای مسکن، TDCS مزایای منحصربهفردی دارد:
غیردارویی و غیرتهاجمی: TDCS یک روش غیردارویی است و عوارض جانبی داروهای مسکن را ندارد. این امر برای بیمارانی که نمیتوانند یا نمیخواهند از دارو استفاده کنند، یک گزینه عالی است.
ایمنی بالا و عوارض کم: TDCS بسیار ایمن است و عوارض جانبی آن به ندرت مشاهده میشود و در صورت وجود، معمولاً خفیف و شامل سوزش یا قرمزی پوست است.
بهبود کیفیت زندگی: علاوه بر کاهش شدت درد، TDCS با بهبود خواب، کاهش افسردگی و افزایش توانایی عملکرد روزمره، کیفیت زندگی کلی بیمار را ارتقا میدهد.
نتایج ماندگار: با توجه به اینکه TDCS بر نوروپلاستیسیته مغز تأثیر میگذارد، تغییرات ایجاد شده میتوانند ماندگار باشند و بیمار را برای مدت طولانیتری از درد رها کنند.
نتیجهگیری:
دردهای مزمن، یک وضعیت پیچیده و چندوجهی هستند که نیازمند یک رویکرد درمانی جامع میباشند TDCS .به عنوان یک روش نوین و مبتنی بر علم، به ما این امکان را میدهد که به جای پنهان کردن علائم، ریشه مشکل را در مغز هدف قرار دهیم. در مرکز ققنوس، ما با استفاده از این تکنولوژی پیشرفته، به مراجعین خود کمک میکنیم تا زنجیرهای درد مزمن را بشکنند و به زندگیای پر از فعالیت و بدون رنج بازگردند.
به قلم: دکتر الهام اسمعیلنژاد، نوروتراپیست و روانشناس
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.