تأثیر فناوری دیجیتال بر کیفیت روابط والد-فرزند در دوره نوجوانی

مقدمه

گسترش فناوری دیجیتال و استفاده گسترده نوجوانان از اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و بازی‌های آنلاین، تأثیر قابل‌توجهی بر تعاملات والد–نوجوان داشته است. پژوهش‌های روان‌شناسی رشد نشان می‌دهد که استفاده نامناسب یا بیش از حد از فناوری می‌تواند منجر به کاهش گفت‌وگوهای حضوری، تنش و کاهش کیفیت روابط شود، در حالی که استفاده هوشمندانه می‌تواند تعامل مثبت و همدلی را تقویت کند.

⸻

روش پژوهش

کیفیت روابط والد–نوجوان در عصر دیجیتال با شاخص‌هایی مانند:

•میزان گفت‌وگوی حضوری و آنلاین

•تعامل عاطفی و حمایتی والدین

•نحوه استفاده از رسانه‌های دیجیتال

اندازه‌گیری می‌شود. همچنین اثرات منفی مانند کاهش خواب، توجه و افزایش استرس نوجوان نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.

⸻

نتایج و بحث

•استفاده بیش از حد از شبکه‌های اجتماعی: کاهش ارتباط حضوری و افزایش احساس انزوا در نوجوان را به دنبال دارد.

•نظارت و راهنمایی والدین: زمانی که والدین در کنار آزادی نوجوان، نظارت هوشمندانه و گفت‌وگوی آموزشی داشته باشند، کیفیت ارتباط حفظ می‌شود.

•فعالیت‌های مشترک دیجیتال: انجام بازی‌های گروهی یا پروژه‌های مشترک آنلاین، فرصتی برای تعامل مثبت فراهم می‌کند.

⸻

نتیجه‌گیری

فناوری دیجیتال می‌تواند هم فرصت و هم چالش برای روابط والد–نوجوان باشد. والدینی که استفاده هوشمندانه، نظارت منطقی و فعالیت‌های مشترک دیجیتال را ترکیب کنند، می‌توانند تعاملات مثبت، همدلی و اعتماد نوجوانان را افزایش دهند و از اثرات منفی فناوری جلوگیری کنند.

دکتر زهره دهقان چناری – روانشناس، پژوهشگر حوزه خانواده و رشد نوجوان